|
ΗΝάξος ανήκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους στο Θέμα του Αιγαίου.
Κατά την βυζαντινή περίοδο,τον 8ο – 9ο αιώνα, οικοδομούνται πολλοί ναοί και μονές με εξαιρετικές τοιχογραφίες, που μαρτυρούν την εξέχουσα θέση που κατείχε η Νάξος στο διοικητικό, εκκλησιαστικό, οικονομικό και καλλιτεχνικό επίπεδο, εκείνη την περίοδο.
Η κοιλάδα της Τραγαίας ονομάζεται και "μικρός Μυστράς" λόγω των πολλών εκκλησιών που είναι σπαρμένες παντού.
Υπάρχουν εκκλησίες που χρονολογούνται από τον 7ο έως το 15ο αι. Από τις πιο γνωστές είναι η Παναγία η Δροσιανή, η οποία διέθετε 3 στρώσεις τοιχογραφιών με την παλαιότερη να ανάγεται στον 7ο αιώνα.
Η κατάκτηση των Κυκλάδων, το 1207, από τον Ενετό Μάρκο Σανούδο και η εγκαθίδρυση της Λατινικής ηγεμονίας, με πρωτεύουσα τη Νάξο σηματοδοτεί μια νέα περίοδο ακμής για το νησί.
Οι Ενετοί θα κυριαρχήσουν στη Νάξο για 3,5 περίπου αιώνες εγκαθιδρύοντας ένα φεουδαρχικό σύστημα, που θα ισχύσει μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, με συνέπεια η εξουσία των απογόνων τους επί των ντοπίων να διατηρηθεί ουσιαστικά και μετά την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους.
Κατά το διάστημα αυτό η Νάξος θα βρεθεί στο στόχαστρο του βενετοτουρκικού ανταγωνισμού για κυριαρχία στο Αιγαίο, ενώ η έλευση και η δραστηριοποίηση Γάλλων στο νησί
με την ανοχή των Οθωμανών θα ενισχύσει την ήδη ισχυρή δυτική παρουσία στις Κυκλάδες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
|
